نماز عاشورا

نازم به شهادت حسین بن علی (ع)

از جان بگذشت، از نمازش نگذشت

قیامت ارباب

خوف محشر از کسی باشد که او بی صاحب است

صاحب ما در قیامت هم قیامت می کند

از بغض علی (ع)

زخم هایت یک طرف، زخم سر تو یک طرف

بغض نامت لشکری را « ابن ملجم » کرده است

سینه زن کرببلا

دیوانه ای از روضه گذر کرد و به خود گفت:

دیوانه تر از سینه زن کرببـلا نیست

ساقی

تو، ابر و جمع آدمیان لاله های دشت

ساقی سبو به دست و خماران به التماس

زینب (س)

هرچند که نشسته نمازت اقامه شد

« قد قامتی » بخوان که جهان سجده ات کند

در طلبش

قرن ها نسل به نسل آمد و من دست به دست

سنگ بر سر زده، گشتم همه جا در طلبش

سری به نیزه

رحل تو را شکسته و از نیزه ساختند

اینک به جای دوش نبی منبر تو را

نمک روضه

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم

دیوانه

مجنون حسینیم و سر از پا نشناسیم

دیوانگی ما به کسی ربط ندارد !

درد بازوی زهرا (س)

پشت خدا خم شد ز بار غصه وقتی

از درد بازوی تو می لرزید مولا

قرآنِ خون

روی زیبای تو قرآن، نِگَهَت سوره ی حمد

گیسویت سوره ی والیل، و لبت آیه ی نور

ارادت

سر شکستن، هروله، لطمه زدن، مستی ماست

ما در این مستی به شه عرض ارادت می کنیم

بیاید روضه خوان

بخوان دعای فرج را خدا کند آید

که روضه خوان غریبی و میخ در گردد

عشق زینب (س)

جنّت و حور و بهشت ارزانی زاهد بود

ما به کاسه لیسی زینب (س) قناعت می کنیم

دل من

دل ندارم که به معشوق زمینی بدهم

دل من گوشه ی صحنت به خدا جامانده

مست حسین (ع)

چشم و گوش و دهن و دست شود مست اگر

بشنویم و بنویسیم و بخوانیم: « حسین (ع) »

خرج اطعام

خوشه به خوشه گندم ری بعد کشتنت

اطعام سفره های عزای تو می شوند

گندم ری

هوس گندم ری، قافله را بی سر کرد

کاش در کشور من قحطی و بی آبی بود

بی رغبتی ما

در حجاب است ز بی رغبتی ما دلدار

ورنه یوسف به خریدار نماید خود را