عمو نرسید

کودکی خیره به چشمان عمو بود که رفت !

زیر لب زمزمه می کرد : خدایا نرسید ... !

در محشر

در روز محشر هرکسی ، در دست گیرد نامه ای

من نیز حاضر می شوم ، تصویر حیدر (ع) در بغل

وقف چشم ها

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم

یکی برای حسن (ع) ، آن یکی برای حسین (ع)

و مادرم

رحمت به مادرم که مرا مجلس تو برد

این شوق نوکری اثر شیر مادر است

تسبیح انبیا

زرتشتی و یهود و مسیحی و ارمنی !

تسبیح انبیای شما ، مدح حیدر است ...

بهشت کرببلا

« زهرا (س) به خاک کرببلای تو پا گذاشت »

یعنی بهشت زیر قدم های مادر است !

دست مرا رها نکن

دست مرا رها نکن و بی کسم نکن

دریاب حال زار مرا جان کربلا

زلف آشفته

آشفته می شویم چو یاد از غمش کنیم

از بس که زلف دلبر ما سخت در هم است

نمک کرببلا

کربلا خواستنم از هوسم نیست ولی

خاکتان طعم عسل داشت ، نمک گیرم کرد !

برگ زرد

برگ زردی با سماجت شاخه را چسبیده بود

دست های خویش و دامان تو ام آمد به یاد

دخیل چشمت

من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام

حضرت ارباب بی همتا ! به دادم میرسی ؟!

مسیر خانه مادر

روز مادر که همه خانه ی مادر بروند

لیک سادات بدانند که از کوچه گذر باید کرد !

عطش عشق

ما تشنه ی عشقیم و شنیدیم که گفتند

رفعِ عطشِ عشق فقط نام حسین (ع) است...

ای اهل حرم

روضه ی « اهل حرم ! میر و عملدار چه شد ... »

محضر امّ بنین (س) وای که خواندن دارد ...

بی عصا

نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده

گرفته اند از این پیرزن پسرها را

تا شد

آن قَدَر خرج گریه شد افتاد

آن قَدَر خرج گریه شد تــا شد

أنت مولای

أنت مولا و أنا ... ، هر چه صلاح است علی (ع)

طرز گفتار دعا را نجفت ریخت به هم !

می آید منتقم

غصه ی بی حرمی را به خدا درک کنم

خواهرم ! غصه نخور ؛ مهــدی مان می‌آید (عج)

پی نوشت:

زبانحال امام سجاد (ع) با حضرت سکینه (س) . شاید اینگونه باشد !

روضه است

میان این همه نیزه که رو به پایین است

صدای زینب کبری (س) است می رود بالا

در آرزوی حرم

با سر همه رفتند به پابوسی بی سر

یک بی سر و پا مانده به امید اشاره