با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست
یا رضای دوست باید ، یا هوای خویشتن
باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک
می زند بانگ منادی که گنهکار کجاست؟
منم آن کس که نمک خورد و نمکدان بشکست
نه که یک مرتبه، بسیار الهی العفو
دو قطره اشک خجالت، هزار کوه گناه
کرامتی که همین است جنس بازارم
پی نوشت:
رمضان، ماه آشتی من با خدا