بیچاره رباب

هر کس که دید رأس تو بر روی نیزه‌ها

آهی کشید و گفت که «بیچاره مادرش»

روضه ی روزه

روزه ی من از برایم گشته هر دم روضه ای

چون عطش گیرم فقط یاد علی اصغر (ع) کنم

طفل مسافر

تکلیف نشد روزه به « طفل » و به « مسافر »

ای « طفل مسافر » تو چرا آب نخوردی ... ؟!

عطش روزه

یک عمر اگر روزه بگیریم و بگیرید و بگیرند

همتا نشود با عطش خشک دهان علی اصغر (ع)

باده ناب

تا که انگور شود مِی ، دو سه سالی گذرد

تو به شش ماه شدی ناب ترین باده ی عشق

عبد علی اصغر (علیه السلام)

ای کاش همچون حق شناس پاک طینت

عبد علی اصغر (ع) کند زهرا (س) حسابم

پی نوشت:

مرحوم آیت الله حق شناس و ارادت ایشان به حضرت علی اصغر (ع)

کاش نداشت

رباب (س) کاش که اصغر (ع) نداشت بهتر بود

و یا که طفل تو مادر نداشت ، آقاجان !

رب آب

مادرِ اصغرِ شش ماهه، خود اقیانوس است

رَب آب است و در این جلوه ربابش کردند

داغ رباب (س)

داغ رباب تازه شد آن لحظه ای که دید

بالا نشسته حرمله در مجلس یزید

خنده دشمن

خیلی به اشک دیده ما خنده شد ولی

آن نیشخند حرمله از یاد ما نرفت ...

به طفل شش ماهه

به جای جان به لبی، خون به لب شدم ارباب

بیا و جان علی اصغرت مرا دریاب