نادم

ترجیع درد را ز گریزی که از تو داشت

سر می زند هنوز به سنگ ندامت آب

دست ها

دستت به روی خاک و همه دست میزنند

در این میان منم که دودستی به سر زنم

پی نوشت:

زبانحال امام حسین (علیه السلام) با حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

دَمِ عباس (علیه السلام)

با نفس های تو هر مرده دلی زنده شود

ای دَمِ تو دَمِ صد حضرت عیسی (ع) ، عباس (ع) !!

حضرت عشق

عاصی و بی سر و پا بوده ام و معترفم

حضرت عشق ، علمدار (ع) ، مرا آدم کرد

عطر صحن علمدار

نفس که میکشم انگار بوی کرببلاست

هوای صحن ابوالفضل (ع) مستمان کرده

آواره ی علمدار (علیه السلام)

ارمنی یک بار رو زد حاجت خود را گرفت

خوش به حال ما که عمری در پی ات آواره ایم

زاده ی حیدر (علیه السلام)

گر ترک بردارد امشب کعبه جا دارد ، بلی

باز حیدر (ع) آمده ، این بار بر ام البنین (س)

پی نوشت:

میلاد حضرت علمدار (علیه السلام) مبارک

محراب ابرو

ابرویت بس که شبیه است به محراب نماز

هرکه آمد به تماشای تو در سجده فتاد

شق القمر

ابروی ترک خورده ی عباس (ع) ، خدایا !

شق القمر از لشکر ابلیس بعید است

دریا

به دریا پا نهاد و خشک لب بیرون شد از دریا

مروّت بین ، جوانمردی نگر ، غیرت تماشا کن

محراب ابرو

ابروی دیدنیِ قمر هست و بی جهت

سرگرم چند کاشی محراب مانده ایم !

آغوش عمو

دیشب سرِ نی فقط سَرَت را دیدم

آغوش تو را چه کار کردند، عمو ... ؟!

تشنه عشق علمدار

برگرد که این قافله را بیم عطش نیست

ما تشنه لب عشق تو هستیم علمدار

غرق علمدار

دم افطار که بی تاب تر و تشنه ترم

می شوم غرق علمدار... عمو... آب... حرم

ماه بنی هاشم

در خم طره موی تو عجب غوغائیست

هر که آمد به تماشا به نمازش نرسید

وضوی فرات

تو آبی و به آب تو را احتیاج نیست

پس این فرات بود که با تو وضو گرفت