نجف رفتن

ره صد ساله ی حاجی به شبی پیمودیم

جای صد عمره حساب است نجف رفتن ما

جان نثاران حسین (علیه السلام)

عاشقان را گر تو فرمان بر نثار جان دهی

بر سر کوی تو هر شب عید قربان می شود

پاسخ خدا

عرفات است ولی هر که بگوید « یا رب »

پاسخش از طرف کرببلا می آید

بِالحُسَین (عیه السلام)

فرمود : « بالحسین (ع) » بگو ، گفتم و خرید

یعنی مرا دومرتبه آدم حساب کرد

وجه تشابه

من از این وجه تشابه به خودم میبالم

قابل سنگ زدن ، هر لب و دندانی نیست !

پی نوشت:

امروز، روز شهادت سفیرالحسین (علیه السلام)

لحظه آخر

آخرین لحظه به یاد فقط این جمله ی « شمر »

که : « خودم میکِشم و میکُشمش » افتاده ...

پی نوشت:

شب شهادت حضرت باقرالعلوم (علیه السلام)

تسلیت

خال لب

اسم زیبای تو را بر لب خود خال زدم

تا به هر بستن لب ، بوسه زنم نام تو را

گریه بر حسین (علیه السلام)

دنیا ! به گریه کردن من خُرده ای نگیر

بعد از حسین (ع) خنده به این لب حرام شد

نگه دار مرا

به جان مادرت آقا به کار می آیم

مرا اگر تو در این روضه ها نگه داری ...

پیوندتان مبارک

ترانه ی لب داود خوش صدا (ع) این است :

علی (ع) و فاطمه (س) ! پیوندتان مبارک باد ...

بدتر از بام

هرچند پشت بام جایت نبود و لیک

انصاف می دهی که ز گودال بهتر است...

چهل متّهم

نمی خواهم بِرَنجانم دلت را بی سبب اما ...

چگونه مرگ یک مادر ، چهل تن متّهم دارد ؟!

صف جان دادن

همه در صف که پی آمدنت جان بدهند

ملک الموت خودش اول آن صف باشد !

جای در دل

از من مَرَنج گر وسط دل نِشاندَمَت

سائل عزیزِ خویش به ویرانه می برد

به پا افتاده

از همان روز که افتاد به پایش پدرش

تا به امروز به پای پدرش افتاده

38 روز تا محرم

سی و هشت روز دگر ماه غمت می آید

کل سالَم به دَرَک ، ماه مُحرّم عشق است

نقش نگار

هزار نقش برآید ز کِلکِ صُنع و یکی

به دلپذیریِ نقشِ نگارِ ما نرسد

رفتگر

می رسد با مدد فاطمه (س) آن روزی که

همه گویند به من « رفتگر صحن حسن (ع) »

به عشق محرّم

از امشبی به بعد به عشق محرّمت

چله گرفته ام که گنه کم کنم ، حسین (ع) !

پی نوشت:

چهل روز تا عزای ارباب

دست به دامان حسین (علیه السلام)

پشت دستش هدف زخم ندامت گردد

هر که از دست دهد ، گوشه دامان تو را