متاع درد

جوهر درد متاعی است که هر جایی نیست

از چنین جنس در این کوچه دکانم دادند

پی نوشت:

اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم

حوض اشک

حوض کوثر شود از اشک محبّان تو پُر

ساقی اش دستِ خدایِ احدِ منّان است

سه لفظ

گر عشق تو رنگ غم نمی داد به دل

« عشق » و « غم » و « دل » سه لفظ بی معنا بود

زخم و مرهم

ایمان به دست یاری تو دارم و خوشم

پس زخم هدیه کن که مرا مرهمت خوش است

با ارزش

شرح غلام تُرک تو ، متن کتاب هاست

یک موی او به قیمت صد جام و صد جم است

مولای فضیلت

نذر چشمان تو کردم این دل بی ادعا را

گوشه ی چشمی به من کن ، ای فضیلت را تو مولا

مادر عباس ها

مادر عباس های بی نظیر عالمی

یک نفر از نسل تو « عباس دوران » می شود

پی نوشت:

تقدیم به حضرت ام البنین (سلام الله علیها)

رزق چشم ها

دوباره زخمِ « در » سر باز کرد و چشم سائل گفت:

دوتا پیمانه گریه ، روزیِ پایانِ سالَم کن

مثل امام حسن (علیه السلام)

« لا یوم کَیومِک » ، همه ی عشق من این است

تا اشک روانی چو حسن (ع) داشته باشم

رسم اشک

روی مزار گمشده اشکی کسی نریخت

این رسم تازه را به جهان ما گذاشتیم !

دست ریحانه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بی نام و نشان

هر که شد گمنام تر ، زهرا (س) خریدارش شود

بر درِ این خانه از نام و نشان باید گذشت !

به نام جنون

رحمت به آن کسی که به من یاد داد و گفت:

وا کن دو لب به نام جنون و بگو « حسین (ع) »

دست ها

دستت به روی خاک و همه دست میزنند

در این میان منم که دودستی به سر زنم

پی نوشت:

زبانحال امام حسین (علیه السلام) با حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

عرش حسن (علیه السلام)

گرچه در روی زمین حتی نداری یک حرم

شیعه روزی عرش سازد بر مزارت یا حسن (ع) !

مجنون عشق تو

حاصل عقل بُوَد عشق و ، جنون میوه ی اوست

هر که از عشق تو دیوانه نشد عاقل نیست

درس وفا

پیش هر کس نکنم سفره ی قلبم را باز

از سگ کوی رضا (ع) درس وفا می گیرم

جنّت ما

قبر ما سوخته ها ، جنّت ما خواهد شد

بنویسند اگر بر لحد ما « زهرا (س) »

ذکر شور

نام مقدّست نمک زندگی ماست
جز شورِ « یاحسین (ع) » دگر دم نمیدهیم

ساجد

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت

ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی (ع) !