کار من

گفت کارت چیست، گفتم چند سالی میشود

کفش های گریه کن ها را مرتب میکنم !

معامله برای کربلا

دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف

این هر سه را به یک سفر کربلا دهم

رمضان بی یار

گفتم شبی کنار تو افطار میکنم

آقا نیامدی رمضان هم تمام شد

محرم در پیش

رمضان رفت و تو در خواب و محرم در پیش

ترس من کرببلائیست که امضا نشود

لب به تربت

بر میوه ی بهشت دگر لب نمیزنند

آنان که طعم تربتتان را چشیده اند

نگاه منتظر

از بس که غلو کرده نگاهم پی دیدار

دیگر نظر از جنبش مژگان گله دارد

دلتنگ گریه محرم

ما را که « یا مجیر » و « اجرنا » عوض نکرد

دلتنگ گریه های محرم شده دلم ...

مات من العشق

بر کنج لبت نوشته « یحیی و یمیت »

من مات من العشق فقد مات شهید

نذر زینب(س)

مادر مرا چو زاد به پیشانیم نوشت

قربانی اش کنید که این نذر زینب(س) است

مست حسینیم

به ناز و عشوه حور و ملک نیازی نیست

همین که مست حسینیم، عیشمان نوش است

فطریه اشک

مرا چون قوت غالب اشک باشد جای نان درسال

بگو فطریه ام را روضه خوان شخصاً بپردازد

لطف پدر

هرچه دارم همه از لطف پدر بود که او

عوض قصه به بالین سرم گفت « حسین (ع) »

سینه زن ارباب

پدرم گفت که میلاد تو در یاد من است

مژده دادند که نوزاد شما سینه زن است

نام حسین(ع)

رخ یوسف اگرم هرچه که زیباست ولی

چهره نه، نام شما دست بریدن دارد !

خنده دشمن

خیلی به اشک دیده ما خنده شد ولی

آن نیشخند حرمله از یاد ما نرفت ...

عطشان

آب تا روز قیامت جگرش میسوزد

که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

برات کربلا

کل شعرم را در این مصرع تلاوت میکنم

کربلا هرکس نرفته از « حسن (ع) » خواهش کند

ذکر شفابخش

در بین ذکر های شفابخشِ دردِ عشق

الحق که « یا امام رضا (ع) » چیز دیگریست

طلای روضه

قلب ما سنگ است، با گریه طلائی میشود

مجلس روضه محل زرگری زینب (س) است

هدیه علمدار

نیست کم قدر تر از تذکره ی کرببلا

مشهدی را که « علمدار » کند هدیه به ما

پی نوشت:

تقدیم به بروبچه های هیئت جوانان علمدار