مراد ما

تو خود مراد منی ، پس چه حاجت است به باب

به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد

باب المراد

قلب ما باب المجانین و کرامت از شما

راه تو باب المراد و استقامت از گدا

بدتر از بام

هرچند پشت بام جایت نبود و لیک

انصاف می دهی که ز گودال بهتر است...

جگرِ زهرخورده

گرچه مثل پدرت سوختی از آتش زهر

مجتبائی شدنت آل عبا را سوزاند