پای او « شاه چراغ » و دست ها « عبدالعظیم »
چشم ایران چون که مشهد گشت ، قم دل می شود
دیدن روی تو از هر چه عسل شیرین تر است
ناامید از زندگی کردی تو هر زنبور را
جلوه ای کردی و زهرای پر از جذبه ی تو
تا قم آورد دل شاه خراسان شده را
زائرت زائر زهراست (س) ، ولی بی بی جان
خاک غمبار کجا و حرم امن کجا
عجب نباشد اگر قم شده دری ز بهشت
بهشت بوده چو در انحصار فاطمه ها (س)
زائرت چون زائر زهرا (س) بود در رسم عشق
ای که بوی فاطمه (س) آید ز خاک کوی تو
از جنس سنگ نیست، از اشک ملائک است
آن سنگ که برای تو سنگ مزار شد