روضه خوان! روضه ی دیوار و در و کوچه نخوان!
سرشکستن سند غیرت ایرانی ماست
ای رو به قبله ! رو به من آورده تنهایی
این غربتِ پُررنگِ حیدر (ع) را تحمل کن
نه توان مانده که نالیم و نه گریه نه سخن
نوحه خوان! مادر ما رفته بیا نوحه بخوان ...
هر چند که آن کوچه و آن خانه دگر نیست
اما اثر سیلیِ در هست به دیوار
از زمانی که شریک غمم از دستم رفت
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
پی نوشت:
زبانحال امیرالمومنین (علیه السلام) بعد از شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها)
شیر عرب که لرزه به ارکان کفر زد
کشتی شکست خورده ی هجران فاطمه (س) است
شفاعتم نکنی در حضور مرگ خوشم که
به احترام تو قبرم فشار داشته باشد !
هر که شد گمنام تر ، زهرا (س) خریدارش شود
بر درِ این خانه از نام و نشان باید گذشت !
قبر ما سوخته ها ، جنّت ما خواهد شد
بنویسند اگر بر لحد ما « زهرا (س) »
دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است
ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا (س)
مانند احترام خداوند واجب است
حفظ مقام فاطمه (س) حتی به همسرش !
دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم
حک کن به عقیق دل ما « حضرت زهرا (س) »
روز مادر که همه خانه ی مادر بروند
لیک سادات بدانند که از کوچه گذر باید کرد !
مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید
هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد
حک شده با خط حیدر (ع) روی درهای بهشت
اولویت هست اینجا با گدای فاطمه (س)
کاش سوغاتی زوّار بقیع
مُهری از تربت مادر میشد
دیروز اگر به فاطمه (س) سیلی نمیزدند
دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت