سقای تشنه

بی‌قرار از دیدن سقای تشنه پیش آب

اشک‌ریزان تا قیامت روزه‌دارم کربلا !

نادم

ترجیع درد را ز گریزی که از تو داشت

سر می زند هنوز به سنگ ندامت آب

حضرت عشق

عاصی و بی سر و پا بوده ام و معترفم

حضرت عشق ، علمدار (ع) ، مرا آدم کرد