شام میلاد

بیچاره بهشت است که هر شام تولد

حیران چراغان خیابان تو باشد

غریب کیست

در شب میلاد سلطان سریر ارتضا

هر که مشهد می رود ، یادی کند از مجتبی (ع)

پی نوشت:

1. مبارک باد میلاد سلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)

2. لعنت خداوند بر آل سعود

آمدم ای شاه

گاه و بی گاه آمدن ، یا گاه گاهی آمدن

هیچکس نشنیده از دربان اینجا « شاه نیست »

درس وفا

پیش هر کس نکنم سفره ی قلبم را باز

از سگ کوی رضا (ع) درس وفا می گیرم

ضامن

تو ضمانت نکنی در شبِ قبرم چه کنم

بارِ عصیانِ مرا جز تو کسی ضامن نیست

شمس خراسان (علیه السلام)

شمس تبریزی اگر در دل مولانا بود

در دل ما به جز از « شمس خراسانی (ع) » نیست

دعای مجتبی (علیه السلام)

ز گنبد رضوی اینچنین ندا برخاست

که این حرم ز دعاهای مجتبی (ع) برپاست !

عیدی رضا (علیه السلام)

دلخوش به عیدی ام ، « سفر از جنس اربعین »

آقا ! قرار بعدی ما : موکب الرضا (ع)

پی نوشت:

عید میلاد امام رضا (علیه السلام)

صحن گریه

سر می گذارد رویِ خاکِ صحنِ گوهرشاد

هرکس برای گریه کردن شانه کم دارد ...

کربلا با رضا (علیه السلام)

به حکم آنکه « علیک الرفیق ثم طریق »

دلم بدون رضا (ع) کربلا نمی خواهد ...

یا رضا (علیه السلام)

به خراسان ببری یا نبری حرفی نیست

تو نگیر از منِ دلخسته « رضا (ع) گفتن » را

دم نقاره خانه

این دلِ سنگِ مرا ، « گریه » عجب بود عجب !

دَمِ « نقاره زنت » گرم ، غریب الغربا (ع) ...

جاروی حرم

خادم سلطان ! کمی آرام تر جارو بزن

خرده های قلب من با خاک اینجا درهم است ...

گره دستان

گره وا کن از این دستان که درگیر مشبّک هاست !

ببین پروازهای پر امید روسری ها را

ادب شمس

مصلحت نیست قیاس رخ تو با خورشید

شمس اگر اذن طلوع از تو بگیرد ادب است

امام ثامن

روز جزا که در صف قرآن و عترتیم

ما را امامِ ثامنِ ضامن امان دهد

حوض صحن

در کنار حوض صحن تو که رشک کوثر است

زنگی ار صورت بشوید ماه کنعان می شود

روشن دل

مطمئن است شفا می دهی اش نابینا

گره ای هم که زده دورِ مشبّک کور است !!

مظهر اسماء اعظم

ای که در اسماء اعظم عمر خود کردی تلف

در خراسان آی و بنگر مظهر قدوس را

خاکروبی حرم

از برای خاکروبیِ درش روح الامین

در کف خود هر سحر ، گیرد پر طاووس را