لب سرخ تو

از لب سرخ تو حرفی نزدم، میترسم

زعفران باد کند دستِ خراسانی ها ...

کلب درب مرتضی(ع)

این کلامم باشد ای زاهد به گوش آویز که

کلب درب مرتضی (ع) افضل بود از عالمین !

مست می ارباب

آن چنان مست کنم از می نابت ارباب

نه چهل روز، چهل سال نمازم باطل

دوا

به کفر گفت که دست حسن (ع) دوایی نیست

درست گفته برادر ! خودِ دوا حسن (ع) است !!

حوضچه حرم

کار و بار دو جهان جمله به هم میریزد

تا که فواره زند حوضچه های حرمت !

قاعده عشق

انگشت به لب مانده ام از قاعده ی عشق

ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم

توفیق نوکری

نوکری بر در تو قسمت هر کس نکنند

مادرت خواست که ما نیز به جایی برسیم

دیوانه مشهد

از کنار تو گدا با دست خالی رد نشد

نیست عاقل هر کسی دیوانه ی مشهد نشد !

معامله برای کربلا

دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف

این هر سه را به یک سفر کربلا دهم

رمضان بی یار

گفتم شبی کنار تو افطار میکنم

آقا نیامدی رمضان هم تمام شد

محرم در پیش

رمضان رفت و تو در خواب و محرم در پیش

ترس من کرببلائیست که امضا نشود

لب به تربت

بر میوه ی بهشت دگر لب نمیزنند

آنان که طعم تربتتان را چشیده اند

نگاه منتظر

از بس که غلو کرده نگاهم پی دیدار

دیگر نظر از جنبش مژگان گله دارد

دلتنگ گریه محرم

ما را که « یا مجیر » و « اجرنا » عوض نکرد

دلتنگ گریه های محرم شده دلم ...

مات من العشق

بر کنج لبت نوشته « یحیی و یمیت »

من مات من العشق فقد مات شهید

مست حسینیم

به ناز و عشوه حور و ملک نیازی نیست

همین که مست حسینیم، عیشمان نوش است

لطف پدر

هرچه دارم همه از لطف پدر بود که او

عوض قصه به بالین سرم گفت « حسین (ع) »

نام حسین(ع)

رخ یوسف اگرم هرچه که زیباست ولی

چهره نه، نام شما دست بریدن دارد !

عطشان

آب تا روز قیامت جگرش میسوزد

که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

برات کربلا

کل شعرم را در این مصرع تلاوت میکنم

کربلا هرکس نرفته از « حسن (ع) » خواهش کند