جاروی حرم

خادم سلطان ! کمی آرام تر جارو بزن

خرده های قلب من با خاک اینجا درهم است ...

گره دستان

گره وا کن از این دستان که درگیر مشبّک هاست !

ببین پروازهای پر امید روسری ها را

ادب شمس

مصلحت نیست قیاس رخ تو با خورشید

شمس اگر اذن طلوع از تو بگیرد ادب است

قبله من

کفرم مبارک است ، به تبریک من بیا

چرخانده ام به سمت حسن (ع) قبله گاه را

سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

شمع گریان

چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن

حیف است که گریان تو سر داشته باشد

کلب الحیدر (علیه السلام)

هر شب به ذکر و یاد شما مست می شوم

من آن سگم که جز تو مرا پادشاه نیست

سایه

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

قبر نوکر

ما بین صحن ساقی و صحن خودت ، امیر !

قبری برای نوکر خود در نظر بگیر

قاری

تویی قاری قرآن یا که قرآن قاری حیدر ؟!

برانگیزد قرائت های تو هوهوی قرآن را

چای حسین (علیه السلام)

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

شیعه ماند

هزار طایفه آمد ، هزار مکتب رفت

و ماند شیعه که « قال الامام صادق (ع) » داشت

ذکر مدام

سرگیجه ی بعد از مِی تو ذکر مدام است

عمریست که مستانه خورم بر در و دیوار

کافر میشوم

اگر عشق علی (ع) کفر است در کیش مسلمانان

خداحافظ مسلمانان ! که من هم کافری دیگر ...

عالیجناب حُر

اثبات میکند عمل حُر به عالمین

هر کس که شد غلام تو عالیجناب شد

ای ماه

سایه ات را از مدار روسیاهان برمدار

ماه از شب برنمیگیرد نگاه خویش را

دیدن

دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

لب معشوق

چقدر روی ضریح تو جای لب مانده

نداده بوسه به اندازه ی تو معشوقی

یا کریم

من کبوتر نیستم اما ندیدم در بقیع

یاکریمی را برانی از حریمت یا کریم !

خط به خطا

ما مشقِ غمِ عشقِ تو را خوش ننوشتیم

اما تو بکش خط به خطای همه ی ما