حکاکی

دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم

حک کن به عقیق دل ما « حضرت زهرا (س) »

شرط پیمبری

شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست

مَردی پیمبر است که زهرا (س) ست دخترش

بهشت کرببلا

« زهرا (س) به خاک کرببلای تو پا گذاشت »

یعنی بهشت زیر قدم های مادر است !

مسیر خانه مادر

روز مادر که همه خانه ی مادر بروند

لیک سادات بدانند که از کوچه گذر باید کرد !

خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

مجلس ختم

مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا (س) !

روضه ات را حسنت خواند ، حسینت غش کرد...

رخ خدا

مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید

هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

مهمان مادر

نوروز سر سفره ی « زهرا (س) » هستیم

سالی که نکوست از بهارش پیداست

مادر طفلان

برخیز و باز مادریت را شروع کن

فضه حریف گریه ی طفلان نمی شود ...

ذکر تحویل سال

در لحظه ی تحویل سر سفره ی عید

ذکر دل بی قرار ما « یازهـــرا (س) » ست

یا فاطمه (س)

روزی امسال ما با فاطمه (س) است

یا محوّل حالنا یا فاطمه (س) است

فاطمیه

بهار آمد و « او » رفت و فاطمیّه رسید

دوباره کوچه ... لگد ... درد ... آسمان پژمرد

ختم قرآن

ختم قرآنِ تو جای « ناس » گویا با « حَدید »

رو به پایان است، بسم الله رحمن رحیم ...

گدای فاطمه (س)

حک شده با خط حیدر (ع) روی درهای بهشت

اولویت هست اینجا با گدای فاطمه (س)

نفس بده

اندازه ی تمام نفس های خسته ات

مادر به من نفس بده تا نوکری کنم

سوغات بقیع

کاش سوغاتی زوّار بقیع

مُهری از تربت مادر میشد

اللهم عجّل وَفاتی سَریعاً

آرزوی مرگ کردن مال هجده ساله نیست

عرشیان با گریه اما ، مستجابش می کنند ...

بهشت کف پای مادر

همچو ارباب سَرم را به کف پات نَهَم

چون بهشت است به زیر قدم مادرها