یا ابالجواد(ع)

گفتم به عاشقی که گدایی چه سان کنم

گفتا برو به طوس بگو یا اباالجواد(ع) ...

ناز میکشم تا ...

این بار ناز پنجره فولاد می کشم

باشد که منتی نهد و کربلا دهد

لب سرخ تو

از لب سرخ تو حرفی نزدم، میترسم

زعفران باد کند دستِ خراسانی ها ...

حوضچه حرم

کار و بار دو جهان جمله به هم میریزد

تا که فواره زند حوضچه های حرمت !

دیوانه مشهد

از کنار تو گدا با دست خالی رد نشد

نیست عاقل هر کسی دیوانه ی مشهد نشد !

ذکر شفابخش

در بین ذکر های شفابخشِ دردِ عشق

الحق که « یا امام رضا (ع) » چیز دیگریست

هدیه علمدار

نیست کم قدر تر از تذکره ی کرببلا

مشهدی را که « علمدار » کند هدیه به ما

پی نوشت:

تقدیم به بروبچه های هیئت جوانان علمدار

صحن گوهرشاد

در خرابات دلم خانه ی آبادی هست

تا که بر روی زمین صحن گوهرشادی هست

حرم یعنی

حرم یعنی: کسی در شهر خود سر میکند اما

دلش در کوچه های دور مشهد مانده آواره

عطر حرم

نفس باد صبا مشک فشان هم بشود

باز عطر حرمت رونق عطاری هاست

رخصت زیارت

از بس گناه کرده ام آقا، دگر به من

« شش گوشه » که هیچ، رخصت « مشهد » نمی دهی ؟!

حج فقرا

گویند زیارت تو حج فقراست

بر گنبد و بارگاهت از دور سلام