سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

سایه

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

ای ماه

سایه ات را از مدار روسیاهان برمدار

ماه از شب برنمیگیرد نگاه خویش را

دیدن

دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

خط به خطا

ما مشقِ غمِ عشقِ تو را خوش ننوشتیم

اما تو بکش خط به خطای همه ی ما

صاحبخانه

فِطر ما بر دوش صاحب خانه ای افتاده است

کز نگاهش یک جهان جیره مواجب می خورند

بند به مو

گیسو مفشان ، توبه ی ما را مَشِکن

چون توبه ی عاشقان به مویی بند است

حاجت بطلب

ما بی سلیقه ایم ، تو حاجات ما بخواه

ور نه گدا مطالبه ی آب و نان کند ...

پی نوشت:

شب قدر است ...

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

پس کی ؟

از قول من به حضرت حافظ بگو صبا :

پس کی تمام می شود این انتظار من ؟

بالای سر من

بالای سرم نام تو را نقش نمودم

یعنی که سر من به فدای قدم تو

چشم انتظاری

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی

جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

باوفایم کن

اگرچه من رفیق نیمه راه و بی وفا بودم

چو عباس بن حیدر (ع) با وفایم می کنی یا نه ؟

نگاه مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف)

ای نگاه کرمت کارگشای همه خلق

گاه گاهی به نگاهی دل ما را بنواز

طواف ما

گرچه ما لکه ننگیم و مضافیم همه

دور سجاده تو گرم طوافیم همه

صحن گلستان

یک صبحدم به صحن گلستان گذشته ای

شبنم هنوز بر رخ گل آب می زند ...

با دوروئی ام

ای زخمی از دوروئی من ! دوست دارمت

در گیرودار تیرگی و روشنائی ام

عید

ای خدا کاش شود سال نو ام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است

بیا امام من

جمعه بیا دعای مرا مستجاب کن

تا پشت تو نماز بخوانم امام من ...

قرآنِ رویَت

نه تنها چشمهایت سوره ی والشمس می خوانند

به المیزان قسم تفسیر یوسف می کند رویت