چشم مطهر

چشمی که در عزای تو تر می‌شود حسین(ع)!

بی‌حرمتی است خیره به نامحرمی شود

به عشق تو

پشت کردم به گناه ، پاک شوم در رمضان
همه ترکم بکنند عیب ندارد ، تو بمان !

طمع کرامت

تنها گناهِ ما، طمعِ بخشش تو بود
ما را کرامتِ تو گنه کار کرده است

پی نوشت:
شب قدر

نجف ساز

نهد دُرّ حسینی در میان کاسه های چشم

گر از خاک نجف از نو بریزد قالب ما را

وقف خیمه گاه

تمام زندگی‌ام خیمه‌گاه هیئت بود

بگو ملائکه از مادرم سؤال کنند

سقای تشنه

بی‌قرار از دیدن سقای تشنه پیش آب

اشک‌ریزان تا قیامت روزه‌دارم کربلا !

دیدار ماه

تشنه‌ی یک لحظه دیدار تو ام ، حال مرا

روزه‌داری لحظه‌ی افطار میفهمد فقط

استکان شراب

فدای همت مستی که چون رسید به پیری

ز استکان شرابش نگاه کرد جهان را

قیاس

لب تشنگی از حرمت و حرمان دو مقام است

یک روزِ محرّم نشود این رمضان ها

وارث غدیر

روز عید است همه دیدن سادات روند

ای بزرگ همه سادات ! کجا خیمه زدی ؟!

خُم

مست تو و خاک تو هستم ، بعدِ مرگم نیز

جز با نمِ اشک غدیرت ، خُم نخواهم شد

شیرین

اگر حس چشایی نیست کارِ چشم ، پس از چیست ...

... که من تا دیدم آن بت را یقین کردم که شیرین است ؟!

هلال ماه من

ای ماه! یک نظر که حلال است رو مگیر

عید است، یک هلال خودت را نشان بده

پی نوشت:

کی می شود روی ماه مهدی فاطمه (عج) را ببینیم ....

عید فطر مبارک

افطار آخر

شاید نباشیم و نباشی سال های بعد

با اشک بردار آخرین خرما و نانت را

جوشن کبیر

آغوش وا کن از همه سو تیر می زنند

ای جثه ی صغیر مرا جوشن کبیر

امیدوار

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه دار بر « الله اکبر » است

یاد شهید

بهار ، بوی گل سرخ با خود آورده است

که یادمان نرود زنده است یاد شهید

عیدی خدا

برای این همه صحرا که دستشان خالی است

بهار ، عیدی بی منّت خداوند است

پی نوشت:

بهار مبارک

اللهم عجّل لولیک الفرج

غیرت ایرانی

روضه خوان! روضه ی دیوار و در و کوچه نخوان!

سرشکستن سند غیرت ایرانی ماست

پایان دو ماه عزاداری

به پایان آمد این دفتر ، عزایت همچنان باقیست

برای نوکرت هر روز عاشورا و هر جا کربلا باشد