چشم طبیب

رنج ما را که توان برد به یک گوشه ی چشم
شرط انصاف نباشد که مداوا نکنی

بهشت فاطمیه

گرچه بهشت فاطمیه پر ز نعمت است

ما را بس است حال خرابی که می دهند

سر به چاه

باز دارد میرود چاهی بنا سازد علی (ع)

مرد وقتی گریه دارد زود خلوت می کند

چشم مطهر

چشمی که در عزای تو تر می‌شود حسین(ع)!

بی‌حرمتی است خیره به نامحرمی شود

بیچاره رباب

هر کس که دید رأس تو بر روی نیزه‌ها

آهی کشید و گفت که «بیچاره مادرش»