شام میلاد

بیچاره بهشت است که هر شام تولد

حیران چراغان خیابان تو باشد

آمدم ای شاه

گاه و بی گاه آمدن ، یا گاه گاهی آمدن

هیچکس نشنیده از دربان اینجا « شاه نیست »

درس وفا

پیش هر کس نکنم سفره ی قلبم را باز

از سگ کوی رضا (ع) درس وفا می گیرم

ادب شمس

مصلحت نیست قیاس رخ تو با خورشید

شمس اگر اذن طلوع از تو بگیرد ادب است

روشن دل

مطمئن است شفا می دهی اش نابینا

گره ای هم که زده دورِ مشبّک کور است !!