تشنه دیدار

تشنه یک لحظه دیدار توأم؛ حال مرا

روزه داری لحظه ی افطار میفهمد فقط

حسن جان

باید برای بندگی سجده هایمان

یک مسجدی به نام « حسن جان » درست کرد

بزم مستی

ما به ذوق گریه ی مستی درین بزم آمدیم

می بده ساقی به قدر آنکه چشمی تر شود

منصب غلامی

چایی بریز و سینه زن و روضه خوان یکیست

هرکس غلام درگهتان شد عزیز شد

رخصت زیارت

از بس گناه کرده ام آقا، دگر به من

« شش گوشه » که هیچ، رخصت « مشهد » نمی دهی ؟!

ذوب در عشق علی(ع)

پشت در ... یا ته گودال ... چه فرقی دارد ؟

هرکسی ذوب علی (ع) گشت تنش می سوزد

غلط کردم

دست بالا کردنم در روضه، ای نور دو عین

معنی اش این می شود، یعنی: غلط کردم حسین (ع)

چای روضه

حاجت به جنت و می آن نیست، جام ما

یک استکان ز چایی روضه است، والسلام

شغل شریف

بی دست و پا بودم ولی زینب (س) برایم

شغل شریف نوکری را دست و پا کرد

ای تشنه لب

وقت اذان به زمزمه تکرار میکنم

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

پی نوشت:

ماه رمضان و یاد تشنگی ارباب

یا قدیم الاحسان بحق الحسین(ع)

با ذکر حسین (ع) آمده ام دست بگیری

بس نیست زمین خوردن این بنده پیاپی ؟!

خضر و نجف

بنویسید به موسی که پس از عمری هجر

مُرشِدَت خضر، شده واله و حیران نجف

همچو عابس

بِکَن این جامه ی دنیا ز تنت چون عابس

سوختن در غم او را که به مُلبَس ندهند

کاری کن

دلم از فرط گنه سنگ شده کاری کن

که نفس های تو در سنگ اثر خواهد کرد

در تشنگی رمضان

مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه

بأبی أنت و امی یا اباعبدالله (ع)

الهی و ربی

دو قطره اشک خجالت، هزار کوه گناه

کرامتی که همین است جنس بازارم

پی نوشت:

رمضان، ماه آشتی من با خدا

مزار حسن(ع)

دلم خوش است که روزی اقامه خواهم بست

نماز نافله ای گوشه ی مزار حسن(ع)

شاه جهان

تا رسیدم دم ایوان نجف فهمیدم

نه فقط شاه نجف، شاه جهان است علی(ع)

جان می رسد

ساقی ببخشا جام را، از باده پر کن کام را

گو باز این پیغام را، پیمانه گردان می رسد

پی نوشت:

خجسته باد میلاد حضرت صاحب العصر و الزمان (عج)

خریدار تو

هزار یوسف مصری، کلاف حُسن به کف

نشسته اند به صف در میان بازارات