حبل متین

چنگ در «حبلِ متین» صبحِ خطر باید زد

چه غم از صبحِ خطر ، موی حسن (ع) را داریم !!

همه تو

مستوری و مستِ تو به یک جامه نگنجد
عریان شود از خویش تو را هر که بپوشد

بگو ماشاءالله

حضرت عشق رسیده ، حسنِ آل‌الله (ع)

بر نفس‌هاش دمادم همه ماشاءالله ...

 

پی‌نوشت: تبریک به مناسبت میلاد کریم اهل‌بیت امام حسن مجتبی علیه‌السلام

حیدری‌ام من

گر سر برود ، خون ز رگم بانگ زند باز :

« آند السون علینین جانینا حیدری‌ام من »

پی‌نوشت:

قسم به جان علی (ع) من حیدری ام

گدای جانان

گدای کوی کریمیم و نان بهانه‌ی ماست

«نظر به منظر جانان» مراد و منظور است

آزارم مده

تیغ بر من چه زنی ، حیف که همچون تو کسی
بهر آزار سگی رنجه کند بازو را

آدم باشیم

خواستم باغِ رُخَش را ، به ادب داد پیام :

« به فلانی برسانید که آدم باشد »

وقف خیمه گاه

تمام زندگی‌ام خیمه‌گاه هیئت بود

بگو ملائکه از مادرم سؤال کنند

ازآن

ای موذن! بعد اتمام «اذانت» جان من
اندکی هم با همان سوز و نوا، از «آن» بگو

کفاره تو

بی تو من کفاره ی یک ماه کامل داشتم
خونِ دل خوردن اگر از مبطلات روزه بود

سقای تشنه

بی‌قرار از دیدن سقای تشنه پیش آب

اشک‌ریزان تا قیامت روزه‌دارم کربلا !

رحلت مادر

«أَمَّن یُجیب ...» خواندنِ من ، بی‌نتیجه ماند

زهرا (س) یتیم گشت و پدر بی خدیجه (س) ماند

پی‌نوشت:

بعد از خدیجه (س) ، مصطفی (ص) اشک یتیمی ریخت ...

دیدار ماه

تشنه‌ی یک لحظه دیدار تو ام ، حال مرا

روزه‌داری لحظه‌ی افطار میفهمد فقط

شادی من

مرا بدون تو حالی برای شادی نیست

شبیه بچه یتیمان به وقت روزِ پدر

در بند یار

یک مصرع است حاصل عمری که داشتم

یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد

استکان شراب

فدای همت مستی که چون رسید به پیری

ز استکان شرابش نگاه کرد جهان را

قیاس

لب تشنگی از حرمت و حرمان دو مقام است

یک روزِ محرّم نشود این رمضان ها

شراب مهدی

از آخرین خُمِ خود سرگشوده است خدا

بیاورید پیاله ، شراب آمده است

پیغام فطرس

از فطرسِ مَلَک به همه پَرشکسته ها :

حَیِّ علی کرامتِ گهواره ی حسین (ع)

تفاوت

قم کجا ، شام کجا ، غربت سادات کجا ؟

سرِ بر نیزه و دروازه ی ساعات کجا ؟!