رنگ ریا

در وقت قنوتم به کف آیینه گرفتم
جز رنگ ریا هیچ نمانده است به رخسار

اسارت

پرواز را طاووس ها هرگز نمی فهمند
سرگرمِ خود باشی اسارت شکل می گیرد ...

به عشق تو

پشت کردم به گناه ، پاک شوم در رمضان
همه ترکم بکنند عیب ندارد ، تو بمان !

نور امید

روندگان طریق تو، راه گم نکنند ...
که نور چشم امید و چراغ ایمانی

خمار ساقی

ساقی! بدست باش... که این مستِ مِی پرست
از خُم فتاد و هنوزش خمار توست...

مست نام علی (علیه‌السلام)

نازم به دهانم که به شادی و به غصّه

یک عمر «علی (ع)» گفت و مرا مست نگه داشت

طمع کرامت

تنها گناهِ ما، طمعِ بخشش تو بود
ما را کرامتِ تو گنه کار کرده است

پی نوشت:
شب قدر

درد

تنها به چاه باید از این درد گریه کرد
این درد را که قاتل او روزه دار بود

پی نوشت:
تسلیت به مناسبت شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام

نجف ساز

نهد دُرّ حسینی در میان کاسه های چشم

گر از خاک نجف از نو بریزد قالب ما را

به سوی عشق

از چاه لبریز است دنیایی که زهرا (س) نیست
فُزتُ و رب العاشقی ، ای عشق دریابم

پی‌نوشت:

زبانحال امیرالمؤمنین علیه‌السلام

نقش پیشانی

ذاتِ هر کس در قیامت نقشِ پیشانی اوست

نقشِ پیشانیِ ما باشد : «غلامِ حیدرم»

دعای یتیمان

امشب دعای بچه یتیمانش از خداست:

«کاش این نمازِ صبحِ علی (ع) را قضا کنی»

پی‌نوشت:

شب نوزدهم رمضان، شب ضربت خوردن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)

امیر عالم

گفتم به اذانم که «علیاً ولی‌الله»

تا کور شود هر که امیرش تو نباشی

الفاتحة ...

پنجشنبه است ، بوی کفن می دهد تنم
با ذکر حمد و سوره مرا هم دعا کنید ...

پی تو

دلی که نغمه ی ناقوس معبد تو شنید
چو کودکان ز پیِ بانگ هر جرس نرود

حفظ آبرو

آبروداری گمانم از کفن واجب تر است...
«گوشیِ همراهِ» من را پیشِ من مدفون کنید!

ببین یار کجاست

چه کنی بندگی دولت دنیا ؟ ای کاش
به خود آیی و ببینی که خدای تو کجاست

ذکر حسن جان

ما از لب مسیح شنیدیم این سخن :

صد مرده زنده می‌شود از ذکر «یا حسن (ع)»

مهمان ماه

سورِ میلادِ تو سی شب همه‌مان مهمانیم

چقدر پیش خدا ارزش و عزّت داری

حُسن حَسن (علیه السلام)

«در ازل پرتوِ حُسنش ز تجلی دَم زد»

حُسن، نوری است که در روی حسن (ع) معنا شد